3th week in NZ, HAPPY NEWYEAR!!

Gelukkig nieuwjaar iedereen!! Nieuw decennium, nieuwe ronde en nieuwe kansen! Dat 2020 voor iedereen mag brengen wat jullie ervan verwachten😘

Woensdag 1 januari 2020 begint regenachtig op een parkeerplaats/campground in een klein dorpje van enkele straten. Na het ontbijt maken we ons klaar om de jaarwisseling van thuis te vieren. Met de aftelklok in de aantocht nemen we plaats achter in de auto en zonder vrienden, familie, vuurwerk of wat dan ook tellen we voor de 2e keer de laatste seconden af van 2019.. beetje awkward dus😅 De dag begon laat dus besloten we de rest van de dagen te gaan plannen en werd het al snel 16.00 uur voordat we vertrokken. Willem's onverzadigbare trek in Burger King begon weer in te kicken dus besloten we voor het eerst in NZ te BK'en in Queenstown en daarna boodschappen te doen. Queenstown werd door iedereen een beetje afgeschilderd als het Renesse van NZ maar de route ernaartoe en de omgeving behoorden zeker wel tot de meest pittoreske tot nu toe in NZ! Daarna vertrokken we weer naar een campground waar we dachten dat we mochten staan..🙄

Donderdag 2 januari besloten we lekker te gaan hiken om Queenstown in haar volle glorie te kunnen bewonderen. Het zou maar 2 uur duren, zeiden de bordjes.. maar onderweg werden we ingehaald door ouderen en kinderen. Super steil, veel trappen en geen rust voor je kuiten velden ons al snel en om de zoveel meter moesten we weer even stoppen om 'te genieten van het uitzicht'😅 eenmaal boven aangekomen werd onze moeite wel degelijk beloont met geweldige panorama uitzichten over de baai, de bergen en omringende dorpjes. Je kon nog een eind verder hiken maar gelukkig heeft Cheryll een beter inzicht over ons gezamenlijk vermogen en besloten we de makkelijke route naar beneden te pakken. We hadden ook de gondel naar boven of terug naar beneden kunnen pakken maar dan kennen jullie Willem nog niet.. Willem is de 'gier' in 'gierig'🤣 hij loopt nog liever 4 uur om om € 10,- te besparen. Na de verkwikkende hike besloten we onze verbrande calorieën aan te vullen met één van de meest bekende burgertent in NZ: Fergburger. Alle geruchten klopten, we stonden 20 min in de rij om te kunnen bestellen om vervolgens nog maar 40 min te wachten op de daadwerkelijke burger.. maar ook de geruchten dat de kwaliteit van de ingrediënten gourmet en op en top waren klopten! Veruit de beste burgers die we ooit gehad hebben🥰🥴 en dat zegt Willem als ongekend burgerprofessional.. Met een volle maag verlieten we de warmte van het restaurant waar de rij inmiddels verlengd was tot om de hoek met een verwachte bestel-wachttijd van 40+ min, richting de haven om te genieten van wat straatartiesten, ambiance en de prachtige zonsondergang vanaf de kade. We keerden terug naar de Kingston campground waar we wederom dachten dat we 'mochten' staan.

Vrijdag 3 januari, we wilden ons vermogen testen door een hike te doen van 8 uur (4 uur heen, 4 uur terug) van Arrowtown naar Macetown, een goudmijn dorpje, alleen te voet of 4x4 bereikbaar, die na 1960 verlaten is omdat er geen goud meer gevonden werd. Een spookdorp dus! Zodra we aanreden zagen we een klein groen bonnetje onder ruitenwisser, oh ooo... EEN BOETE!! En wel één van $200,- oftewel ongeveer €120,-😱😰🥺 In NZ mag je op een hoop plekken gratis kamperen maar op een hoop plekken moet je self-contained (zelfvoorzienend) zijn. Oftewel je moet je eigen WC hebben, water en je vieze water op kunnen vangen en dit toon je aan met een sticker voor en achter op je voertuig en die hadden wij natuurlijk niet😅 Dat hadden een hoop Fergburgers kunnen zijn.. mja, niks meer aan te doen, lesje geleerd! Helemaal voorbereid op de lange hike starten we in Arrowtown met een hoop eten en drinken in onze beide backpacks. Het was een makkelijke hike met weinig hoogteverschil maar na een uur miste we een bordje en gingen we de verkeerde kant op en dachten we dat we een aantal riviertjes over moesten steken. In onze onderbroek (vanwege het hoge water) staken we 4 riviertjes over na een stevige tegenstribbeling aan Cherry's kant😇 Toen we erachter kwamen dat dat stuk dood liep besloten we om te keren, terug door de riviertjes en naar het punt waar we twijfelden. Daar zagen we het bordje: 'Macetown -->' en hadden we dus een uur verspild. De rest van de hike was top. Lekker langs de rivier lopen met mooie uitzichten op bergruggen, vele watervallen en uiteindelijk nog het meest krakkemikkige touwbrugje waar je met max 0 personen op wilt staan (Willem kon het wederom niet laten natuurlijk). Eenmaal aangekomen bleek de ghosttown helemaal niet zo geestig te zijn. Het was een goudmijn dorpje die ergens rond 1960 verlaten is en van alle gebouwtjes die er waren stonden er nog maar 2 die al tijden geleden opgeknapt waren en dus niet meer origineel..🥺 Ook waren er nog een hoop families aan het kamperen dus het voelde niet helemaal afgelegen. We besloten nog even lekker te lunchen voordat we terug gingen en toen kwamen we nog twee mannen met hun kinderen tegen in een 4x4 truck waarvan één man op zijn 5e vanuit Nederland verhuist was naar Nieuw Zeeland en dus ook nog wat woordjes Nederlands sprak met een super grappig accent😅 hij bood ons een lift aan terug naar Arrowtown maar aangezien deze hike ook een test was voor ons bedankte we hem vriendelijk en vertrokken we weer uit Macetown, nog maar 4 uur te gaan! De terugweg ging wat sneller maar tegen het einde deden onze voeten pijn en kropen we figuurlijk het laatste eind naar de auto. Op naar de volgende campground richting Wanaka!

Zaterdag 4 januari vertrokken we richting Wanaka. Als eerste gingen we de meest gefotografeerde boom van NZ de 'Wanaka Tree' bekijken en natuurlijk fotograferen😅 Geheel onverwacht waren we niet de enigste die dat zelfde plan hadden, de hele waterkant stond vol met mensen die vanuit dezelfde hoek een foto wilde maken. We besloten er niet te lang bij stil te staan en omdat Cheryll al maanden lang graag naar de laatste Jumanji film wilde gingen we die middag naar de plaatselijke bioscoop. Super pittoresk klein zaaltje met op iedere rij verschillende stoelen, banken en zelfs een halve auto vooraan die je het gevoel gaf alsof je in een amerikaanse drive-inn bioscoop zat. Na de film waren we weer toe aan een douche dus slopen we weer stiekem een vakantiepark op om een gratis douche te pikken.. sssst niks zeggen hè😜 Het werd al laat dus vertrokken we weer richting dezelfde campground om een plan te maken voor de komende dagen. Dit was ook de dag dat Cheryll de knoop doorgehakt had om te gaan skydiven en eigenlijk direct wilde boeken. Willem twijfelde nog en begon zichzelf te overtuigen dat hij het durfde.

Zondag 5 januari had Cheryll een 'must do' hike gevonden die geclassificeerd werd als EASY van ongeveer 5 uur met uitzicht over Wanaka en geweldig mooie omgeving: Roys Peak. Één ding was zeker waar, het uitzicht vanuit de subtop en top was ongekend mooi maar de route er naartoe ongekend vervelend😳😅 We hebben er uiteindelijk 4,5 uur over gedaan om naar de top te komen waarvan Cheryll minstens 50x gezegd heeft dat ze om wilde draaien. Het was eigenlijk een landweggetje tussen de weilanden met schapen overal op en langs de route alleen dan op ieder stuk een hellingshoek van 40°, geen rechte stukken..😱😰 Niet heel EASY dus.. Uiteindelijk aangekomen op de top vierde we het met een biertje, freezes en nog wat foto's. Je zou denken dat de terugweg makkelijk zou zijn naar beneden maar hell no!! Steile routes naar beneden killen je knieën echt dus ook de terugweg was een ware hel maar na een paar pauzes om te videobellen met het thuisfront gaf ons weer de energie om door te gaan😅 Gebroken kwamen we weer aan op de parkeerplaats en vervolgde we ons weg weer naar dezelfde campground voor de 3e nacht.

Maandag 6 januari vervolgde we onze lange weg richting Franz Josef en Fox Glacier. Onderweg hakte Willem de knoop door om niet te gaan skydiven zodat Cheryll eindelijk kon boeken, het zou dus dinsdag 7 januari worden. Onderweg kwamen we de 'Blue Pools'. Een rivier met zo ongeveer het helderste water ter wereld, een populaire plek met bruggen waar velen vanaf springen. Willem kon het natuurlijk niet laten en om zijn beschadigde mannelijkheidsgevoel (door zijn angst voor skydiven) toch een beetje te herstellen en daarom werd dit het alternatief😅 Na de eerste keer van de brug springen van de 6 meter hoge brug in het ijskoude heldere water sprintte hij nogmaals omhoog om de sandflies te ontwijken en stootte hij zn teen aan een rots, toen hij voor de 2e keer over de reling klom zag hij dat zn grote teennagel er er voor de helft af lag, pijnlijk dus.. Na de 2e sprong lag hij er helemaal af dus dat was handig😑 Hoefde hij het zelf niet meer te doen😂 Snel afdrogen, omkleden en terug naar de auto om door te rijden! Nog even een paar watervalletjes en een korte hike in Fox Glacier door een regenwoud om vervolgens te dag te eindigen op een krappe campground waar Willem nog wat dingen voor moest bereiden voor de dag erna😇😜 Heel sneaky had hij een dag eerder al wat karton geregeld en verstopt en op de campground heel slim Cheryll een pen ontfutseld en bij wat Duitsers een stift om bij een kampvuurtje zijn kartonnen bord te beschrijven🥰 Tot laat in de avond heeft hij een speech voorbereid bij het kampvuur onder de sterren en een plan bedacht voor de dag erna..

Dinsdag 7 januari, de grote dag.. Cheryll gaat springen en nog een andere reden voor Willem om zenuwachtig te zijn😉 Ze moest om 14.30 uur daar zijn om in te checken dus besloten we nog een korte hike te doen naar de lookout point van Fox Glacier om de gletsjer te zien. Vervolgens gingen we naar het ontmoetingspunt voor het skydiven. Helaas werd de sprong uitgesteld naar 16.45 uur vanwege de wolken dus gingen we maar film kijken in de auto. Ook om 16.45 uur werd de sprong uitgesteld naar 18.00 uur dus we werden bijna al zenuwachtig of Cheryll überhaupt wel kon gaan skydiven die dag😳 Om 18.00 uur kregen we dan eindelijk groen licht en konden we met het busje naar het kleine vliegveldje van Franz Josef om Cheryll klaar te maken voor het vallen uit een vliegtuig😅 In de tussentijd had Willem al wat andere dingen voorbereid en na zo lang wachten waren de zenuwen van Cheryll ook wel verdwenen, die van Willem niet🤣 Eenmaal in een jumpsuit gehesen, alles driedubbel gechecked en met veel zin ging ze dan eindelijk springen van 13.000 ft oftewel ongeveer 4 km hoogte😎 Willem werd snel naar de landingsplek gereden om alles voor te bereiden voor het moment dat ze zou landen.. Via een portofoon kregen we dan eindelijk bericht dat de 1e springer (Cheryll) gesprongen was en na 45 sec zag ik dan ook eindelijk een parachute ronddwarrelen. Volgens Cheryll het coolste wat ze ooit gedaan heeft! De 45 sec vrije val was dan ook het vetste met het uitzicht, de wind, het compleet vrije gevoel, de kou op je tanden en het langzaam dalen met de parachute. Eenmaal bijna beneden stond er nog een verrassing op haar te wachten want daar stond Willem met een grote kartonnen plaat: "Dushi, ik wil je wat vragen". Goed en wel geland kwam hij naar haar toe wat van te voren allemaal ingestudeerd en afgesproken was met de tandeminstructeur. Volledig van zijn stuk gebracht probeerde hij zijn speech te herinneren maar tevergeefs kwam alleen het essentiële eruit en natuurlijk de hamvraag: "Wil je met me trouwen?"🥰 Haar antwoord was gelukkig: "JA" anders waren de overige 3 weken nog heel ongemakkelijk geworden😅 en het moment werd vastgelegd door één van de werknemers en de tandeminstructeur. Helemaal overdonderd door het aanzoek werden we terug naar het dorpje gereden en zijn we samen lekker wat gaan eten bij een restaurant om onze verloving te vieren. Daarna was het weer tijd om een slaapplekje op te zoeken. Mooi einde van de 3e week in Kiwiland🥰!!