4th week NZ!

Terwijl ik dit verhaal schrijf zit onze reis er al weer bijna op want we lopen even 3 weken achter met de verhalen maar dat kwam uiteraard door alle amazing avonturen! Zittend op een ongemakkelijke stoel, op de inmiddels verlaten luchthaven van Auckland om 01.00 uur, na een gemiste vlucht en € 1300,- (die we eigenlijk allang niet meer hebben) lichter, leek me dit wel een geschikt tijdverdrijf😑😅

Woensdag 8 januari. De dag nadat we ons verloofd hadden kwam de dag wat later op gang. We begonnen de dag met 2 korte hikes van minder dan een uur naar zowel de Fox Glacier die je van een afstandje kon bewonderen en waar we naast een klein beekje de welbekende foto: "If you like it then you shoulda put a ring on it" gemaakt hebben en daarna vervolgende we onze weg naar Franz Josef om daar ook door een adembenemende open vlakte te hiken naar het uiterlijkste 'veilige' puntje om de 2e gletsjer te zien. Je kon er ook met een helikopter naartoe om de de ijsgrotten te bewonderen maar doordat er weer zo nodig iemand moest Skydiven liet ons budget het niet toe🤭 Ow ja, en Cheryll houd niet van de koud dus ook daarom😜 We besloten verder te rijden naar het noorden om een douche te pakken en het noorden te gaan bewonderen. Na weer een geslaagde sluipactie op een nietsvermoedend vakantiepark om te kunnen douchen besloten we naar de lokale glow worm steeg te gaan waar we een hoop glow worms zagen op de rotsen bij een kleine inham tussen de bergen, dus niet in een grot! Toen het volledig donker was en Cheryll's oogjes bijna dicht vielen keerden we terug naar de campground dicht in de buurt. 

Donderdag 9 januari. Op naar de 'Pancake Rocks' waar door eeuwenlang gebeuk van de zee op de rotsen pannenkoek vormige rotsen waren ontstaan. Of ja, alsof er een hoop pannenkoeken op elkaar lagen in ieder geval😅 We houden net zoveel van rotsen als ieder ander maar na al zoveel goed gevormde rotsen gezien te hebben waren we al snel uitgekeken en kregen we een beetje honger van het kijken naar al die pancakes. Helaas is Cheryll geen fan van pannenkoeken dus werden het wederom homemade bammetjes.. Net buiten het dorp bleek nog een grot (Punakaiki) te zijn die we nog konden bezoeken dus die konden we natuurlijk niet missen alleen bleek deze maar 70 m lang te zijn en binnen 5 min liepen we al tegen de achterkant aan. Omdat er in dat gebied vrij weinig meer te doen was besloten we volledig naar de noordkust te trekken wat nog minimaal 4 uur rijden was en na een korte stop op een mooi uitkijkpunt bereikte we dan eindelijk het noorden.

Vrijdag 10 januari. Ook deze dag begon aan de late kant en we besloten het schiereiland op het noordelijkste puntje van het zuidereiland te gaan bewandelen, Cape Farewell. Een korte hike van 4 uur over een strand waar per jaar gemiddeld 200 walvissen stranden vanwege het lage waterpeil. Omdat we zo aan het zweimelen waren over hoe we onze bruiloft in zouden gaan delen hebben we een belangrijk bordje volledig over het hoofd gezien, namelijk: 'No entry past this point'. Uiteindelijk na 3,5 uur lopen langs de baai kwamen we op een punt met een hoop walvissen botten en mooie schelpen maar het oversteekpunt over de duinen naar de zee kwam maar niet in zicht😰 Dankzij Cheryll besloten we om te draaien en na 1,5 uur teruglopen kwamen we dan eindelijk het bordje tegen '--> to beach'. Jammer dat we op dat moment al helemaal kapot waren maar we waren vastbesloten om toch nog even naar de kust te gaan. Na een zware tocht door de duinen kwamen we op vele kilometers wit strand uit waar we volledig alleen waren en na het genieten van het uitzicht liepen we terug en kwamen we zelfs nog oog in oog te staan met een zeehond die lag te chillen op het strand. Op het einde waren we kapot na 7 uur hiken wat eigenlijk maar 4 uur zou duren en omdat het al laat was en onze boodschappen volledig op waren waren we nog net op tijd om ergens wat water, koekjes en een hamburger te kunnen kopen. Tijd om een uiltje te knappen!

Zaterdag 11 januari. Eindelijk tijd om het meest noordelijke puntje te bezichtigen, Cape Wharariki, om wat mooie rotsformaties te bekijken en we kwamen zelfs een verdwaalde jonge pinguïn tegen en later zelfs ook nog een hoop zeehonden. We werden overal gewaarschuwd dat je een 'respectvolle afstand' moest bewaren maar helaas waren er ook anderen die om de beurt, op een meter afstand van de zeehond, een fotoshoot hielden. Met een volle planning voor de boeg vertrokken we naar een waterbron die claimed het meest heldere water op aarde te hebben (Te Waikoropopo Springs) en ik denk dat ze gelijk hadden want je kon blijkbaar meer dan 70 m naar beneden kijken en nog steeds de bodem zien! Ongelofelijk mooi! Wederom ook een heilige plek voor de maori. Omdat we de dag erna 'eigenlijk' nog een lange hike zouden doen, nadat we eerder die dag onze veerboot naar het noorden hadden geboekt en later die dag toch weer een dag verzet hadden, besloten we om als laatste nog een korte stop te maken bij de Split Apple Rock. Die zoals de naam al suggereert lijkt op een appel die door midden is gesneden. Zowel Cheryll als ik hadden nog nooit een 'gouden strand' gezien, wat eigenlijk gewoon lijkt op een strand dat is vol gestort met normaal geel zand maar de appelrots was daarentegen wel een apart fenomeen! Ik besloot de rotswand te verkennen om de appel vanuit een ander oogpunt te bekijken maar had daarbij niet opgemerkt dat het in hoog tempo vloed begon te worden dus na een korte klimtocht kwam ik erachter dat de 'veilige' route terug onder water stond. Hierdoor liep ik wat snijwondjes op van de schelpen die op de rotsen zaten en moest ik uiteindelijk het water in om terug aan land te kunnen komen. All part of the adventure🤙🏼😜 We zochten een campground op in de buurt van Abel Tasman National Park voor de hike van dag erna.

Zondag 12 januari. De hike die we wilden doen door Abel Tasman National Park en Cleopatra's Pool waar ik wilde zwemmen bleek een zware 'great' hike van 3 dagen te zijn waar we niet op voorbereid waren dus helaas vervolgde we onze weg naar het dorpje Picton waar de veerboot vanuit vertrekt richting het Noordereiland. Hier was helaas weinig te doen en na lang balen over de verloren tijd besloten we deze toch maar nuttig te besteden door en korte hike te ondernemen, naar de kapper te gaan en de was te doen. Door gebrek aan campgrounds moesten we 1,5 uur terug rijden maar we konden in ieder geval wel slapen🥴

Maandag 13 januari, de overtocht naar het Noordereiland na 4,5 week op het zuidereiland! Na een spannende rit om de auto op de veerboot te parkeren verbleven we op een giga boot met meerdere decks met lekker eten en zelfs een bioscoop. Daar hebben we ons 3,5 uur kostelijk vermaakt mede dankzij de gratis WiFi😅 Wellington, fijn om in het noorden te zijn! Het weer werd gelijk beter en na een historische rit via de beroemde Wellington Cable Car die erg stijl via een berg omhoog gaat kregen we een geweldig uitzicht over de stad voorgeschoteld. We vervolgde de route door een mooie botanische tuin over de heuvelrug terug naar de startplek en terug naar de auto om weer een beetje op tijd bij de volgende campground te zijn. Onverwachts werden we een half uur voor het einde tegengehouden omdat de berg afgesloten was. We mochten van de wegwerker tijdelijk een kort uiltje knappen op de parkeerplaats omdat de berg om 04.00 uur snachts open zou gaan. Daarom besloten we dan maar om ff 5 uurtjes te slapen om vervolgens de Pinnacles te gaan bekijken.

Dinsdag 14 januari. The Pinnacles, bekend van één van de scènes van Lord of the Rings uit de 3e film stond vandaag op het lijstje. Na een korte nacht kwamen we daar goed en wel om 06.00 uur sochtends aan. We waren daarom waarschijnlijk de enigste en na een korte hike stroomopwaarts door een rivierbedding kwamen we na 1,5 uur aan bij de Pinnacles. Eeuwenoude steenformaties van puntige, pilaarvormige en brokkelige rotsen met een magisch tintje overal waar je keek. Een ware speeltuin voor mij waar ik dan ook veel energie kwijt heb kunnen raken met klimmen😂 Er bleek ook nog een viewing platform te zijn dus na een hoop steile trappen kregen we het uitzicht ook van bovenaf te zien. Op de terugweg gleed Cheryll uit op één van de makkelijkste trappen van de hele rondreis, waar ze uiteindelijk een volledig blauw, paars, rood en uiteindelijk ook een gele plek op haar bil aan overhield. 3 weken later bleek hij al weg te zijn🤣 Omdat we om 11.30 uur al terug waren van een lange hike nuttigde we kort even een lunch en besloten we een aantal plekken over te slaan en direct naar Mt Tangariro te gaan. Na een lange autorit van 5 uur kwamen we daar dan ook eindelijk aan op een mooie campground en kwamen we een koppel uit Zwitserland tegen, Diego en Krista. Het klikte meteen en al gauw bespraken we verhalen onder het genot van wat 'cold ones'. Het bleek dat hun de dag erna de Tongariro Alpine Crossing wilde doen en dat klonk natuurlijk als muziek in de oren. Omdat het startpunt anders was dan het eindpunt en de hike 8 uur duurde over een grote berg (Mordor uit LOTR) besloten we de tocht samen te gaan doen. Snel de tassen en de lunch voor morgen voorbereiden en op tijd naar bed dus!