5th week Kiwi country

De vijfde week was één van de meest actieve en avontuurlijkste weken van ons leven..

Woensdag 15 januari begon al goed! Samen met Diego en Krista uit Zwitserland vertrokken we om 07.00 uur richting Mt Ruapehu (Mordor), een actieve vulkaan, om de Alpine Crossing te doen. Een uitdagende hike van ongeveer 8 uur waar je moest klimmen en klauteren en vooral goed voorbereid op pad moest gaan. Dit stond ook overal aangegeven! Om de zoveel meter werd je weer gewaarschuwd en gevraagd of de omstandigheden goed genoeg waren om door te zetten. We reden met beide auto's naar het eindpunt waarna Cheryll ons afdropte bij het startpunt, de auto weer afdropte op het eindpunt en vervolgens de shuttle bus terug naar het startpunt pakte om met zn vieren te kunnen gaan starten. Om 09.00 uur was het zover en met een blauwe hemel, zonnetje en een volle rugzak met eten en drinken begonnen we aan de tocht. Er was een goede balans tussen vlakke stukken en klimstukken waardoor het geheel goed vol te houden was! Onderweg leuke verhalen gedeeld met de Zwitserse en met een paar stops om te eten was het werkelijk waar genieten. Blijkbaar gaat mooi uitzicht en bergen vervelen als je in Zwitserland woont want ons reisgezelschap gaf niet veel om het uitzicht en zelfs toen we bovenaan stonden en pas net in de Red Crater keken waren zij al doorgelopen zonder te kijken. Na een paar foto's genomen te hebben voegde we ons weer bij hun en hebben we gelunched bij enkele vulkanische meertjes met een hoge temperatuur en hoog zuurgehalte waardoor ze er prachtig bij lagen met vreemde kleuren maar waar je liever niet in wilt gaan zwemmen😅! De stank die er vanaf kwam was ook niet heel hongerbevorderend maar oké.. 🤢😷 We vervolgde onze hike richting het bergaf gedeelte wat nog meer dan de helft van de reis bedroeg door maan landschap en bossen. Eenmaal aangekomen bij het einde waren we natuurlijk kapot maar voldaan na meer dan 20 km gehiked te hebben en namen we afscheid van onze nieuwe vrienden die ons ook weer uitnodigde bij hun thuis voor blijkbaar de beste kaasfondue van Zwitserland, dat slaan we natuurlijk niet af🤗😂!! We keerden terug naar dezelfde plek maar een andere campground waar we toevallig naast een Nederlands koppel parkeerde waar we later die nacht marshmallows mee hebben genuttigd over een zelfgemaakt kampvuurtje🥰.

Donderdag 16 januari zou eigenlijk een rustdag worden met enkele watervalletjes en een andere LOTR filmlocatie maar ook dat pakte weer heel anders uit. We bezochten eerst een heuvel aan de voet van een skiresort met uitzicht op de vulkaan (Meads Wall) waar we een zeer kort maar uitdagende klimtocht deden. Toen we eenmaal aangekomen waren op het pittoreske puntje van de berg zaten we te turen naar de vulkaan en zagen we plotseling in de verte een 'andere grote vulkaan': Mt Taranaki. We hadden ervan gehoord en aangezien je deze hoge vulkaan wél mocht beklimmen besloten we ter plekke dat we (Willem vooral) die de dag erna zouden gaan beklimmen. Eerst nog even wat watervalletjes bekijken.. Eenmaal aangekomen bij de parkeerplaats van de Waitonga Falls bleek dat het een hike was van 1,5 uur, geen probleem! Alleen was het voornamelijk berg op en om bij de watervallen te komen moest je nog een hoop klimmen over rotsen én rivieren oversteken. We waren de enigste daar en deze waterval behoorde tot de mooiste die we tot nu toe gezien hebben. Na een gevaarlijke klim om er recht voor te kunnen zitten besloten we ook nog eens achter het watergordijn te klimmen. Dit keer kreeg Cheryll de eer om als eerste te gaan. Op de terugweg kwamen we erachter dat er nóg een waterval was die eigenlijk de ECHTE was dus konden we het niet laten om ook die nog te gaan bekijken en zonder gein.. dit was duidelijk de allermooiste die we ooit gezien hebben. Breed, krachtig (net als ik😇), overal mos op de muur waar ook weer kleine watervalletjes waren die prachtig glinsterden en zelfs een regenboog vanwege de juiste lichtinval. Na een hele fotoshoot en wegens tijdgebrek besloten we terug te gaan om richting Taranaki te gaan. We konden nog nét op tijd ergens inkopen doen voor de hike van de dag erna en toen ik om 01.00 uur klaar was met het bakken en inpakken van 8 hamburgers, 4 boterhammen, 2 broodjes ei met ui was ik ook klaar om de binnenkant van mn ogen te gaan bekijken en te rusten voor de zwaarste dag van onze roadtrip!

Vrijdag 17 januari. De dag dat we onze grootste uitdaging allertijden zouden trotseren.. een hike die ik graag wilde doen en Cheryll ook.. alleen omdat ik het wilde..😅 Met nog vermoeide benen van de dagen ervoor starten we onze hike met backpacks vol met eten en een twijfelend gevoel of we het wel zouden gaan halen. Het eerste stuk was zwaar vanwege de steile hellingsgraad maar het uitzicht gaf moed om door te zetten. Het tweede gedeelte was klimmen tussen rotsen in een diepe geul van de berg. Het derde gedeelte bedroeg een hoeveelheid trappen waar je 'U' tegen zegt. Het vierde gedeelte was een combinatie van los zand met enkele stenen totdat de stenen verdwenen en het alleen nog maar los vulkanisch zand was waardoor het lijkt alsof je bij iedere stap die je zet twee stappen achteruit doet. Na dit gedeelte waren we toe aan een goede eetpauze en kwamen we een mede-hollander tegen: Farid, die spontaan na het bordje 'Taranaki Summit' gezien te hebben besloot hem dan 'maar ff' te doen😅💪🏼 Zijn drinken was al bijna op en zn eten al helemaal dus besloten we hem wat drinken te geven. Kort daarna zagen we een ventje van rond de 8 jaar met zn vader jaar naar beneden komen en later ook nog een man van 72 jaar. Dit gaf ons de motivatie om door te zetten samen met Farid over het vijfde gedeelte, het klimgedeelte. Een bijna verticale klimtocht tussen scherpe rotsen waarbij er weinig speelruimte was voor een foute voetplaatsing. Op dat moment begaven we onszelf al tussen de wolken die binnen enkele seconden kwamen en gingen. Een echte alpine ervaring! Op dat moment verloor ik even de hoop maar Cheryll en Farid kregen me weer aan de praat en ook het laatste stuk klommen we door totdat we bij de krater kwamen waar sneeuw in lag, SNEEUWBALLEN GEVECHT!! Helaas was ik de enigste die hieraan dacht maar het motiveerde wel om de laatste minuutjes te klimmen naar de daadwerkelijke top. Het uitzicht.. ongeëvenaard.. zo prachtig om 2500 meter omlaag te kijken, boven de wolken, blauwe hemel en heerlijk frisse lucht. We zijn hier ongeveer een klein uur gebleven voordat we echt weer terug moesten vóórdat het donker zou gaan worden. De terugweg kreeg ik zo'n geweldige energieboost dat ik het eerste stuk naar beneden gerend, geklommen en geslide heb! We hadden het gehaald en hoefde alleen nog maar naar beneden. Alle stress was weg en na nog een korte pauze waarbij we al onze boterhammen met pindakaas en pasta aan Farid hadden gedoneerd glibberde we over het los zand stuk, trappen, rotsen en het steile stuk naar beneden. Farid woonde en werkte voor een kiwi gezin een eindje in het noorden en was van plan om naar huis te liften maar dat leek ons niet zo'n goed idee dus gaven we hem een lift naar huis in ruil voor een warme douche die ook nog eens buiten onder de sterrenhemel was. Die konden we ook al weer van onze bucketlist schrappen✅🤗! 2 minuten verderop zat een campground midden in het dorp dus het duurde niet lang voordat we sliepen..

Zaterdag 18 januari. Rust. Uitslapen. Spierpijn. Maar goede moed om door te zetten richting Taupo (boven Mt Tongariro), een rit van 4 uur. Onderweg kwamen we al snel een vulkanisch badhuis tegen met een korte wandeling van 20 min, dat ging dan nog wel.. We bezochten de Huka Falls op aanbeveling van Clemmy, mijn lieve leidinggevende van de gemeente Valkenswaard waar ik de afgelopen 10 jaar voor gewerkt heb. De Huka Falls is een smal stuk rivier tussen rotsen die met een gigantische kracht er doorheen buldert (daar wil je niet in vallen😱). Toen het begon te schemeren zochten de Spa Thermal Park op waar je gratis kon zwemmen aan de kant van een ijskoude rivier waar gloeiend heet water uit een bron in stroomt waardoor je heerlijk warm kunt badderen in een rivier, gratis!! Goed idee om onze vermoeide spiertjes even wat rust te gunnen🥰 We besloten hierna onszelf te trakteren op wat Burger King en een campground op te zoeken in de buurt.

Zondag 19 januari. Van horen zeggen krijgt de Huka Falls zijn kracht doordat een dam (Aratiatia dam) een stukje stroomopwaarts iedere dag om de zoveel uur opent waardoor een kalm, leeg stukje rivier binnen een minuut veranderd in een razende wildwaterbaan. Deze bezochten we in de ochtend waarna we het centrum van Taupo gingen verkennen waar je voor $25 een aantal ballen mocht schieten op een platform in het water om zo kans te maken op $10.000! Helaas lukte het niemand in de tijd dat wij er waren en na een paar foto's voor het 'Taupo sign' trokken we verder naar de Thermal Wonderland in Rotorua waar je eigenlijk $35 voor moest betalen. Toen we naar de ingang liepen overhandigde een koppel ons hun kaartjes omdat hun niet gecheckt werden waardoor we dus gratis naar binnen konden. Een super meevaller dus!! Heel interessant met echt kenmerkende vulkanische must-do attracties van NZ, de stank van rotte eieren hangt nog steeds in mn neus maar we hadden het niet mogen missen😅 De laatste pool werd de 'Devil's bathtub' genoemd vanwege de opvallend groen-gele kleur waardoor het lijkt op de ideale plek voor de duivel om een lekkere duik te nemen😈♨️😂 We eindigde de dag op een campground in Rotorua, het dorp waar het altijd stinkt dankzij de zwavel door alle vulkanische activiteit in het gebied, wederom.. mijn eetlust..🤢😑

Maandag 20 januari. Na zo lang in Maori gebied (oorspronkelijke bewoners van NZ) te zijn waren we min of meer verplicht om wat meer over hun cultuur te leren dus besloten we naar 'The living Maori village' Whakarewarewa te gaan. Een nog steeds functionerend dorp van de Maori waar ze samen leven op traditionele wijze. De begeleide tour liet gaf ons info en liet zien hoe de Maori's al vele generaties gebruikt maakt van de vulkanische activiteit door bijvoorbeeld te eten te koken in kokend heet water en bv vlees te stomen in kisten boven op stoomgaten in de grond. Baden in stenen badkuipen waar het kokend heet water langzaam instroomt zodat het de juiste temperatuur heeft zonder dat ze zich verbranden. Ook zagen we daar een geiser tot leven komen en sloten we de tour af met een culturele show met muziek en dans en natuurlijk een HAKA🥰!! Een gevechtsdans diende Maori gebruiken om zichzelf op te peppen en om de tegenstander de intimideren. Na deze ervaring konden we eindelijk richting Hobbiton gaan en vervolgde we onze weg naar een nabij gelegen campground maar onderweg zagen we langs de weg een riviertje met een hoop mensen die erin zwommen. Omdraaien dus! Willem wilde graag afkoelen en het bleek een afwatering te zijn van de Blue Springs, waar Coca Cola haar water vandaag haalt voor de Cola. Heerlijk schoon helder water en na een paar woordjes Nederlands herkende één van de zwemmers onze taal en hij bleek uit Den Bosch te komen en sinds 2009 NL verlaten heeft om met zn Maori vrouw in het beloofde land te gaan wonen. Ferd Swinkels heeft jarenlang op het hoogste niveau rugby gespeeld in NL en nodigde ons uit om op zijn oprit te overnachten. We mochten zelfs aanschuiven bij het avondeten en dus hebben we die avond samen met hem, zn vrouw, zwager en twee dochters sausages, kipstokjes met salades en heerlijke aperitieven genuttigd. Om het af te maken mochten we ook nog douchen en aangezien we dat niet vaak gedaan hebben deze vakantie konden we dat niet afslaan🤭😂

Dinsdag 21 januari was het dan eindelijk tijd voor Hobbiton! Al vroeg in de morgen kwamen we aan in de goed geoliede machine genaamd Hobbiton waar busladingen vol toeristen met militaire precisie naartoe geloodst en rondgeleid worden. Op de weg er naartoe krijg je al videobeelden van LOTR te zien met een welkomstwoord van de director Peter Jackson. Hobbiton Movie Set is een klein gedeelte van een functionele schapenboerderij waar ze de set van de film LOTR permanent gebouwd hebben en waar je een werkelijk Efteling gevoel krijgt! De toergids was een jonge gast uit Engeland die het gevoel goed over kon brengen en een hoop interessante weetjes kon vertellen over de set. Er is dan namelijk ook absoluut niets achter de deuren van de Hobbit holes en de afmetingen zijn ook aangepast op de afmetingen van de acteurs die ervoor moeten staan. De mate van details is werkelijk angstaanjagend, zelf aan het mos op de poortjes voor de huisjes is over nagedacht. De boom boven Bilbo's huis is nep en alle 20.000 neppe blaadjes zijn meerdere malen individueel overgespoten om de juiste kleur te krijgen🤔🤭 Afsluitend met een alcoholisch drankje aan het einde in 'The Green Dragon Inn' maakt het goed af en half beschonken stapte we weer terug in de bus, right on schedule! Omdat we geen idee hadden wat we erna zouden doen zijn we verder naar het noorden gereden richting de Coromandel Peninsula naar Warm Water Beach. Een plek waar je tijdens eb je eigen het kunt graven zodat je je eigen persoonlijke hottub hebt vanwege de vulkanische activiteit onder het strand. Helaas was het vloed toen we kwamen maar gelukkig was er nog een grote plas over die nog steeds erg warm was. Nog iets verder naar het noorden was nog een must-seen place genaamd Cathedral Cove met een rots aan het strand waar je tussendoor kunt lopen tijdens eb en toen we daar aankwamen was het net eb en hadden we dus geluk. Het was wel een hike van 3 uur heen en terug maar eenmaal aangekomen bleek het het allemaal waard te zijn. Heerlijk strandje met ansichtkaart waardig uitzicht waar we uiteindelijk nog lang hebben gezeten, uitkijkend over de zee en de mooie rotsformaties. Met nog een 1,5 uur hike te gaan naar de auto vertrokken we voordat het donker werd en hadden we nog een mooie zonsondergang op de terugweg. Morgen nog 1 laatste lange hike te gaan..