2e week in Kiwiland!

De tweede week in Kiwiland zit er al weer op en ook deze week zat weer boordevol met spannende ups en downs!

De dag dat we vertrokken van onze campground bij lake Pukaki was 'the day before christmas' en dus ook 'christmas eve'. We vervolgde onze weg richting Mouraki en de 'Mouraki boulders'. Een hoop bijna perfect ronde stenen aan de westkust die door de loop der tijd rond zijn geslepen door het water van de zee. Eerst nog even kerstinkopen doen voordat alles dicht gaat! Na aankomst in Mouraki werden we met bordjes al gewaarschuwd dat schade aan de stenen aanbrengen resulteerd in een 2 jaar gevangenisstraf en een $200.000 hoge boete, opgepast dus😅 Helaas was het weer niet zo gunstig en kwam er net een buslading met aziaten aan die het bordje blijkbaar niet konden lezen want zoals gewoonlijk haalden ze de gekste capriolen uit op en rondom de ronde rotsen. Willem dacht ook slim te zijn en ging op een lage steen in de branding staan waar enkele golven vervolgens volledig overheen knalde wat resulteerde in natte schoenen die pas net (een week later) droog zijn🤣 We vonden dat we wel een douche verdiend hadden dus vonden we een vakantiepark waar we voor $3 pp een douche mochten nemen. Daarna snel naar een free campground om kerst te kunnen gaan vieren in ons huis op wielen!

De dag erna was het kerst en hebben we een heerlijk kerstontbijtje genoten met o.a. croissantjes, jus de orange en meer lekkers. Na op ons gemakje wakker geworden te zijn vervolgde we onze weg naar de stad Dunedin aan de westkust waar de steilste bewoonde straat in de wereld ligt. Aangekomen in de straat werd al snel duidelijk wat 'steil' precies is.. Damn wat steil😅!! Dit had onze auto met veel moeite misschien maar net gehaald. Ook deze straat kon niet 'on-freezed' blijven, dus na een aantal handstanden, freezes, kopstanden en 'Michael Jackson-leun-naar-voren' moves hebben we deze unieke ervaring ook weer mee kunnen pikken! Verder op de to-do list van die dag stond nog een tunnel waar we eigenlijk niet veel van verwacht hadden maar wat uiteindelijk een unieke locatie bleek te zijn: 'Tunnel Beach'. Na een korte wandeling over een belachelijk steile route naar beneden werden we getrakteerd op een schitterende rots die ver uitstak vanaf de kust met daarnaast een smalle tunnel voor max 1 persoon tegelijkertijd door de rotsen waardoor je op het strand met waterval ernaast kon komen. Overal waar je keek schitterende lijmsteen rotswanden die je het idee gaven dat je in een andere wereld was, ongekend uitzicht.. Na hier te hebben genoten was het weer tijd om een slaapplekje op te zoeken maar eerst.. een HELE steile berg weer op richting de parkeerplek😵

2e kerstdag (Boxing day) begon met een lange tocht naar het meest zuidelijke puntje van NZ: Slope point. Op de heenreis kwamen we nog een bordje tegen met 'Seal Rocks' dus besloten we een klein omweggetje te maken. Daar aangekomen zagen we een hele zeehonden en zeeleeuwen kolonie chillen op de rotsen en gelukkig hadden we een verrekijker bij om ze van dichtbij te kunnen bewonderen. Omdat het regende vervolgde we snel weer onze weg richting Slope point. Na een korte wandeling door een grasveld met vele lieve koetjes bereikten we het meest zuidelijke puntje waar we ook weer een flinke zeeleeuw tegen kwamen. Na het vereeuwigen van het moment liepen we terug om de misvormde bomen te bewonderen die door de constante harde wind permanent misvormd waren. Stel je voor,  bomen die recht beginnen en vervolgens helemaal naar de zijkant groeien alsof ze met haargel helemaal één kant op zijn gekamt😅

27 december begon met een klein ritje verder langs de kust af waar eigenlijk niet zo heel veel te beleven was. In de verte kon je Stuart Island zien waar blijkbaar nog een hoop Kiwi's te zien zijn maar volgens verhalen van anderen waren die tours duur en was de kans dat je Kiwi's zou zien klein dus besloten we het niet te doen. Wel zagen we een bordje dat er in de buurt een grot zat waar je zelf doorheen mocht lopen ZONDER gids en gratis, de Clifden Caves. We zouden natuurlijk geen Nederlanders zijn als dat niet als muziek in de oren zou klinken dus besloten we er naartoe te rijden. Eenmaal aangekomen gingen we beide met hoofdlampjes en telefoon op ontdekkingstocht door de grot die maar 750m lang was. Al snel kwamen we twee meiden tegen waarvan één Nederlandse die verhuist was naar NZ. Ze waren omgedraaid vanwege een stuk in de grot waar water in stond en geen natte voeten wilde. Nadat we langs elkaar af geklommen waren vervolgde we onze weg door de grot waar we geweldig mooie rotsformaties tegen kwamen en zelfs een paar 'glow worms' (kleine lichtgevende wormen) die je kon zien zodra je je lamp uit deed. Omdat we ook het water tegenkwamen besloten we terug te gaan, we dachten dat we al bijna op het eind waren. Willem kon het natuurlijk niet laten om de andere kant te zien dus zijn we op zoek gegaan naar de uitgang vanuit de buitenkant maar helaas konden we die niet vinden. We zagen een paar Duitsers ook naar binnen gaan dus besloot Willem hun achterna te gaan om toch voorbij de plas in de grot te gaan. Hij besloot de 2e ingang te pakken om tijd te winnen om zich snel aan te sluiten bij de Duitsers. Na de plas gepasseerd te zijn op blote voeten bleef het stil en was de uitgang nog niet in zicht.. Na veel klimmen en door plassen heen waden werd het toch een beetje eng zo alleen in een donkere, koude, krappe plek en toen er alleen maar meer diepe plassen aankwamen besloot ik om te draaien. Net op dat moment hoorde ik wat stemmen, een groepje van 4 Kiwi's die deze grot al vaker doorgekomen waren, pfieuw😅! Ik mocht me aansluiten en heb samen met ze de grot doorgelopen, cherry en ik bleken pas net op één kwart omgedraaid te zijn de eerste keer. Helemaal koud, nat en onder het zand kwam ik terug bij de auto waar ik dacht dat Cherry ongerust zou zijn omdat ik al een uur weg was.. nee.. ze zat Netflix te kijken😂 na de Kiwi's flink bedankt te hebben voor hun geruststellende woorden gaven ze me snel nog even een koud biertje voordat ze vertrokken, aardig die Kiwi's🙏🥰 We vervolgde onze weg richting Te Anau en Milford Sound.

Zaterdag 28 december was dé dag dat we kennis maakte met Sandflies.. we stonden heerlijk geparkeerd op de oever van een prachtig gletsjermeer met uitzicht op fjords op de achtergrond. Die dag besloten we super vroeg op te staan om zo veel mogelijk te kunnen zien en te hiken. Na een paar mooie korte hikes kwamen we aan bij een can de langste hikes, Key Summit, waar we besloten een hike van 4 uur te doen. Goed voorbereid gingen we op pad en onderweg werden we getrakteerd op geweldige uitzichten en eenmaal boven aangekomen kwamen we kleine meertjes tegen boven op de berg en hadden we uitzicht op Lake Marian, een gigantisch gletsjermeer boven in de bergen, waar we een paar dagen later naartoe zouden hiken. Na een heerlijk zelfgemaakte pasta lunch vervolgde we onze weg terug naar beneden, die natuurlijk veel sneller verliep. We besloten verder richting Milford Sound te gaan maar toen.. even ter info: de auto rookte vanaf het begin van de reis al een beetje naar verbrand rubber maar het viel wel mee dachten we.. toen we Eenmaal aanraden naar de verlaten plek Milford Sound begon er rook onder de motorkap uit te komen en zodra we stil stonden kwam het ook naar binnen😳 daar stonden we dan.. er gaat maar één weg van Te Anau naar Milford Sound en dezelfde weg terug en op de hele route heb je geen telefoon bereik. We besloten hulpdiensten in te gaan schakelen maar de enigste manier was om naar het einde van de weg te rijden (Milford Sound zelf) en daar te bellen vanuit de Visitor Centre waar ze een vaste telefoon hebben. Daar kwamen we om 16.35 uur aan en ze gingen om 17.00 uur dicht, snel bellen daar dus! Goed en wel hadden we de juiste persoon aan de telefoon om 16.50 uur die hulpdiensten in kon schakelen, de receptioniste begon me al op te haasten dat ze bijna dicht gingen. Gelukkig was het redelijk duidelijk waar we stonden en werd er een takelwagen gestuurd om ons op te pikken. Na 2,5 uur kwam hij eindelijk en werden we teruf gesleept naar Te Anau naar de enigste camping die nog plaats had, wel voor $50 per nacht😳 maar veel keuze hadden we niet!

Omdat de volgende dag zondag 29 december was kon de auto pas op maandag gemaakt worden en moesten we dus wachten. Die dag hebben dan ook maar gebruikt om te wassen en alles op te ruimen.

Op maandag 30 december brachten we de auto om 08.30 uur naar de garage en hebben we de rest van de tijd gesleten zittend aan het mooie meer en later nog even naar de rodeo event een paar km verderop. Toen we het belletje kregen dat de auto klaar was om 14.30 uur vervolgde we snel onze weg terug naar Milford Sound en hebben we de mooiste hike van onze hele roadtrip beleeft. Een 4,5 uur durende hike naar Lake Marian (gletsjermeer) waar Willem het natuurlijk weer niet kon laten om in het ijskoude water te plonzen, ondanks alle sandflies. De hele route was er geen normaal pad te bekennen en was het voornamelijk over stenen klimmen, modderplassen ontwijken en door dichtbegroeide bosjes klimmen met op iedere meter een nieuw prachtig uitzicht. We hadden niet veel tijd want we moesten natuurlijk voor het donker terug bij de auto zijn. Daarna zochten we een prachtige camping op tussen de bergen aan een riviertje. 

Dinsdag 31 december, oudjaarsdag, hadden we dan eindelijk onze cruise geboekt door Milford Sound waar zo veel films opgenomen zijn, foto's genomen zijn en hét iconische beeld dat mensen hebben van Nieuw Zeeland te zien is. Het begon met veel wolken maar op de terugweg waren de uitzichten adembenemend omdat de wolken grotendeels weg waren! Na de cruise hebben we nog wat korte hikes gedaan die niet meer konden tippen een de cruise en besloten we nieuwjaar toch maar in Te Anau te vieren. Eenmaal daar aangekomen kwam Willem wat jongens tegen waar hij zondag mee een Beer Pong wedstrijd had gespeeld en hebben ze zo-tokkie-als-maar-zijn-kan langs de kant van de weg een bierspel gespeeld: 'U honk, we drink' namelijk als iemand toetert dan moet je drinken. Na een aantal alcoholische versnaperingen werd het dan eindelijk tijd om richting het meer te lopen waar de vuurwerk show plaatsvond. Met alle locals en wat toeristen werd er flink gedanst en genoten van een groot kampvuur terwijl anderen al klaar gingen zitten aan het meer. Om 23.45 uur zochten ook wij daar een plekje op en na het aftellen van de laatste 20 sec schoten ze de eerste pijlen de lucht in, het nieuwe decennium is begonnen! Happy 2020 everyone🥂💥🎊🎉!! Na een kleine proost vervolgde we onze weg naar de volgende campground die nog een uur rijden was.. op naar Queenstown!